تهران- ایرنا- مدیر کل دفتر آثار تاریخی کشور از تعیین حریم چهار اثر ملی ارزشمند غیرمنقول از جمله تپه باستانی سیلک و روستای تاریخی ابیانه خبر داد.

به گزارش روز دوشنبه گروه فرهنگی ایرنا از روابط عمومی معاونت میراث فرهنگی، در جلسه کمیته حریم آثار غیرمنقول که روز گذشته با حضور صاحبنظران و کارشناسان میراث فرهنگی برگزار شد، تعیین حریم چهار اثر ارزشمند صورت گرفت.
مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی کشور دراین باره اظهار کرد: در این جلسه، بررسی محدوده عرصه، حریم و ضوابط حفاظتی روستای تاریخی «ابیانه» و آثار تاریخی پیرامون آن تعیین حریم شد.
فرهاد نظری اضافه کرد: بررسی محدوده عرصه، حریم و ضوابط حفاظتی «تپه باستانی سیلک کاشان» نیز از دیگر محوطه هایی است که در فهرست تعیین حرایم قرار گرفت.
آنطور که مدیر کل دفتر ثبت آثاریخی کشور عنوان کرد، در این جلسه، محدوده عرصه و حریم و ضوابط «مسجد جامع ساوه» مورد بازنگری قرار گرفت و عرصه و حریم «تپه ترخان آباد کردستان» نیز مشخص شد. 
روستای تاریخی ابیانه که قدمت آن به چهار هزار سال پیش می رسد، در جاده اصفهان، 22 کیلومتری غرب جاده نطنز در دامنه کوه کرکس قرار گرفته است.
مهم ترین بنا و اثر تاریخی روستا، یک باب مسجد جامع بوده که قدیمی ترین اثر تاریخی در این مسجد، منبر چوبی منبت کاری شده آن است که در سال 466 هجری قمری ساخته شده است، مسجدی قدیمی دیگری به نام مسجد پرزله که از دوره ایلخانان به جای مانده، در محله ای به همین نام در روستا قرار گرفته است.
همچنین سیلک یکی از مکان‌های تاریخی پس از تمدن جیرفت کرمان در فلات ایران است که مدارک مکتوب متعلق به دوران پیش از هخامنشی در آن پیدا شده است. 
طبق اسناد تاریخی، تمدن مردمان تپه‌های سیلک مغلوب تمدن آریایی شد و تنها یادگارهایی از آن‌ها در لایه‌های گوناگون حفاری مانند ظروف لوله‌دار بلند با نگاره اسب و خورشید و جنگ‌ افزار آهنی و شمشیر و نیزه‌های بلند پیدا شده ‌است.
مسجد جامع ساوه از اولین مسجدهایی است که در ایران و در شهر ساوه ساخته شده و طی دوره‌های مختلف توسط هنرمندان ایرانی تزئین و مرمت شده‌ است.
این مسجد تماماً از خشت و گل ساخته شده و در نوع خود بی‌نظیر است.
این مسجد مشتمل بر یک صحن و گنبدی در جنوب، دو ایوان، یک مناره، چند شبستان، محراب‌هایی متعدد و قدیمی با خطوط کوفی و دو محراب از دوره صفویه با خط ثلث است.
تپه تاریخی ترخان آباد (عبدالله بیک) مربوط به دوران‌های تاریخی پس از اسلام، در جنوب شهر مریوان قرار گرفته و سال 1377 به شماره 2044 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.