بیست و سوم بهمن ماه هزار و سیصد و نود و یک
دیروز که مطلع شدم درسخنرانی رئیس مجلس در شهر قم سروصدا کردند، اغتشاش نمودند و النهایه بهم زدند ناخودآگاه یاد بهم خوردن خیلی مراسمات و سخنرانی های سابق افتادم و بی تفاوتی برخی دیگر که انتظار حساسیت از آنها می رفت مقاله ایی و واکنشی به این واقعه در روزنامه جمهوری اسلامی خوندم نویسنده در آن مقاله نوشته بود:دیروز در مراسم راه پیمائی یوم‌الله 22 بهمن، که نماد وحدت و همبستگی ملت ایران است، عده‌ای به رئیس مجلس شورای اسلامی که سخنران مراسم قم بود و در شبستان حرم حضرت معصومه سلام‌الله علیها سخنرانی می‌کرد، با مهر و کفش حمله کردند و مانع ادامه سخنرانی وی شدند.
درباره این واقعه، سه نکته قابل توجه وجود دارد که تذکر آنها را به مسئولین نظام جمهوری اسلامی لازم می‌دانیم.
1- اگر هنگامی که در سال‌های دهه‌های 60 و 70 در همان شهر قم عده‌ای به بهانه دفاع از اسلام و انقلاب، سخنرانی‌ها را برهم می‌زدند و به سخنرانان حمله می‌کردند، مسئولین آن روز با آن افراد برخورد می‌کردند و اجازه ادامه این روش غلط را نمی‌دادند بعدها در دهه 80 حمله به رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در جوار حرم معصومه صورت نمی‌گرفت. اگر مسئولین دهه 80 در برابر آنچه آن زمان در قم و در همین شبستان که دیروز محل حمله به رئیس مجلس بود واکنش نشان می‌دادند، دیروز، در سالروز یوم‌الله 22 بهمن شاهد چنین فضاحتی نبودیم. یاد ناصر خسرو به خیر که در ابیات حکیمانه‌ای به تشریح انعکاس اعمال انسان‌ها می‌پردازد و واقعیت مورد نظر این مقاله را در یکی از آن ابیات این چنین گوشزد می‌نماید:
ای کشته که را کشتی تا کشته شدی زار - یا باز که او را بکشد آنکه تو را کشت؟
2- تردید نباید کرد که مهاجمان برخلاف ادعایشان، نه ولایتمدارند و نه دلسوز انقلاب و نظام جمهوری اسلامی. اینان اگر ولایتمدار بودند، به توصیه اکید رهبری که چند هفته قبل گفتند از دامن زدن به اختلافات بپرهیزید و حتی در سخنرانی روز پنجشنبه گذشته خود در جمع فرماندهان نیروی هوائی ارتش نیز با ابراز ناراحتی از آنچه در روز یکشنبه همان هفته در مجلس رخ داد باز هم از دامن زدن به اختلافات نهی کردند و قبل از آن نیز اهانت به سران قوا و مسئولین ارشد کشور را ممنوع اعلام نموده بودند، مرتکب تهاجم دیروز نمی‌شدند، آنهم در مراسم 22 بهمن و در جوار حرم حضرت معصومه سلام‌الله علیها. بنابر این، آنچه دیروز رخ داد با توجه به شعارها و ادعاهای ولایتمداری مهاجمان، در واقع ظلم به رهبری و نافرمانی نسبت به ولی فقیه نیز بود.
3- ادامه این وضع، به ویژه در قم، برای نظام جمهوری اسلامی زیبنده نیست. در برخورد با مرتکبان، اعم از مباشران و آمران، اکتفا کردن به برخورد قضائی کافی نیست. این ماده فاسد را باید از ریشه خشکاند. مسئولان بلندپایه نظام، مراجع، علما و نخبگان جامعه باید این روش انحرافی را محکوم کنند و سازمان دهندگان این گروه فاسد را از حضور در مناصب کلیدی محروم نمایند. در غیر این صورت، همه باید بدانند که هیچکس از تعرض این جریان فاسد در امان نخواهد ماند و مهم‌تر آنکه چهره نظام جمهوری اسلامی از رهگذر عملکرد این زمره منحرف مخدوش خواهد شد. |